Love Owner รัก หลอก รัก

               ณ  มหาวิทยาลัยชื่อดังแห่งหนึ่ง

เสียงของนักศึกษาปีหนึ่งดังเจื้อยเเจ้วอยู่ในสนามหญ้ารับน้อง    ผมนั่งมองเพื่อนๆที่นั่งคุยกันอยู่ข้างหน้าผม  ตอนนี้ผมก็นั่งอยู่ข้างหลังสุด ข้างๆผมก็ยังไม่มีใครมา เสียงที่ดังเมื่อครู่เริ่มเงียบลง  เมื่อมีพี่ปี2เดินเข้ามา ที่ผมเห็นก็มีพี่ผู้ชาย 5 คนยืนอยู่ข้างหน้า

"สวัสดีน้องปีหนึ่ง!!!"  พี่ที่ยืนอยู่ตรงกลางพูดขึ้น

"สวัสดีครับ!/สวัสดีค่ะ!"

"วันนี้เปิดเทอมวันเเรก  พวกคุณคิดว่าเพื่อนของพวกคุณมากันครบไหมครับ!!!" 

"....."  ไม่มีเสียงใครตอบ เพราะไม่มีใครรู้ว่าใครมาใครไม่มา

"ผมถามทำไมพวกคุณไม่ตอบผมครับ!!!"

"ครบค่ะ!/ไม่ครบค่ะ!/ครบครับ!/ไม่ครบครับ!" เสียงของการเเย่งกันตอบเริ่มเสียงดังขึ้น จนผมยกเอามือปิดหู

"เงียบ!!!"  สิ้นเสียงที่พี่เขาออกคำสั่ง เสียงของทุกคนก็เริ่มเงียบลง  พี่เขาเดินตรวจเช็คแถวเเต่ละเเถว จนกระทั่งมาถึงบริเวณที่ผมนั่งอยู่

"วิศวกรรมศาสตร์ปีหนึ่งปีนี้พวกคุณมีกันกี่คนครับ!!!"  เสียงตะโกนของพี่เขาที่ยืนอยู่ข้างผม ทำเอาผมสะดุ้ง ผมไม่ชอบความเสียงดังครับ  มันน่ารำคาญ ทำไมต้องมายืนอยู่ตรงนี้ด้วยนะ

"147คนค่ะ/147คนครับ"

"ปีหนึ่งทำไมคุณถึงได้มานั่งคนเดียว!"

หืม....ใครกัน?

พอสิ้นเสียงของพี่เขาทุกคนก็หันมามองที่ผม 

ห๊ะ!  ผมหรอ?

ผมเงยหน้ามองรุ่นพี่ ก็เจอกับสายตาคมที่มองมาอยู่เเล้ว

"ผมถามทำไมคุณไม่ตอบผมครับ!!" 

"ผะ..ผมหรอครับ?"  ผมชี้นิ้วเข้าหาตัวเองพร้อมกับถามเสียงสั่นๆ

"ถ้าไม่ใช่คุณเเล้วจะเป็นใครครับ!!ปีหนึ่ง!!"

"ผะ..ผมไม่ทราบครับ" ผมตอบด้วยเสียงที่แผ่วเบา

"คุณพูดอะไรผมไม่ได้ยิน!!!"

"ไม่ทราบ...คะ..ครับ!...ฮึก" น้ำตาของผมเล็ดออกมาทางหางตา จนผมต้องก้มหน้าลง  น้ำตาของผมก็ไหลออกมาเรื่อยๆ

ก็ผมไม่ชอบตะโกน

ไม่ชอบความเสียงดัง

"...." ไม่มีเสียงของพี่เขาพูดอีก จนกระทั่งได้ยินเสียงของพี่เขาที่เดินออกไป

พี่เขาพูดอะไรก็ไม่รู้อยู่ข้างหน้า หูผมอื้อจนไม่ได้ยินอะไรเลย  

"น้องครับ"  เเรงสะกิดจากด้านหลังทำให้ผมหันไปมอง  เห็นพี่ปีสี่ที่เคยยืนอยู่ข้างหน้ากับพี่ที่ตะโกนเมื่อกี้ยืนผ้าเช็ดหน้าให้

"พี่ให้" ผมรับมาก่อนจะเงยหน้าขึ้นมามอง ว่าใช่คนที่ยืนอยู่ข้างหน้าจริงๆรึเปล่า  แต่พอเงยขึ้นก็เจอกับสายตาคมที่มองมา  ผมเผลอจ้องตาพี่เขานาน จนต้องเป็นคนหลบสายตาก่อน 

พี่เขาพูดอะไรอยู่สักพักก็มีเสียงเอะอะโวยวายอยู่ข้าวนอกดังเข้ามา

พวกคนที่มาสาย

พวกเขาโดนพวกพี่กล่าวตักเตือนก่อนจะโดนทำโทษตามระเบียบ  พอทำโทษเสร็จพวกเขาก็เดินมานั่งข้างๆผม พวกเขาคุยอะไรกันก็ไม่รู้  เเต่คนที่นั่งข้างๆผมสะกิดที่มือผม  ทำให้ผมเงยหน้าขึ้นมอง

"กูชื่อมีน  นี้ไอ้พาย  ส่วนนี้ไอ้วิท  นั้นไอ้บาส  ส่วนนั้นไอ้เต ส่วนหลังไอ้คนสุดชื่อดิน แล้วมึงชื่อไรว่ะ"

"อ้อ  เราชื่อนาซีนะ เรียกเราว่าซีเฉยๆก็ได้" พูดเสร็จผมก็ยิ้มให้พวกเขา แต่พวกเขากลับอ้าปากค้าง 

"เชี้ยล่ะ"  พวกเขาอุทานพร้อมกัน

คนที่ชื่อว่าพายตบหัวคนที่ชื่อว่ามีนจะเสียงดังผลัวะ

"โอ๊ย!  สัสพาย ตบมาได้"

"เห็นไหมกูบอกเเล้วว่าให้พูดเพราะๆกับคนอื่น"

"เอ้า  ใครมันจะไปรู้ว่ะ"

คนที่ชื่อพายหันมายิ้มให้กับผม

"เราขอโทษเเทนเพื่อนเราด้วยนะ มันก็ปากอย่างนี้เเหละ"

"อ้อ ไม่เป็นไร  เราไม่ถือ"

จากนั้นคนที่ชื่อว่ามีนก็ตอบหัวพาย

"เห็นไหมกูไม่ผิด"

"ไอ้เชี้ยมีน  มึงตบหัวกูทำไม"

"อ้าวเเล้วมึงตบหัวกูทำไมล่ะ"

"พวกที่นั่งข้างหลังปีหนึ่งคุณคุยอะไรกันครับ" เสียงดุๆจากพี่ปี2 ทำให้พวกเราหยุดชะงัก

พวกเราก็นั่งเงียบกันจนกระทั่งพี่เขาบอกว่าจะให้ปีหนึ่งลุกขึ้นมาจับฉลากหาพี่รหัสกันพอจับเสร็จก็พากันเเยกย้ายกันออกมาหาพี่รหัสหรือจะพากันไปไหนก็ไป โดยพี่เขามีเวลาให้ 2 สัปดาห์ในการหาพี่รหัส  

พวกพี่ให้ลุกขึ้นไปจับทีละเเถว จนกระทั่งพวกเราเป็นแถวสุดท้าย

ผมเดินมาจับกับพี่คนที่ให้ผ้าเช็ดหน้าผมเมื่อครู่พี่เขายิ้มให้ผม ก่อนจะพูดกับผม

"เหลืออันสุดท้ายเเล้วไม่ต้องเลือกหรอก" จากนั้นพี่เขาก็ยื่นม้วนกะดาษหนึ่งให้ผม ผมรับไว้ก่อนจะยิ้มให้ พี่เขาพูดคำส่งท้ายสั้นๆว่า

"ขอให้โชคดีกับพี่รหัสนะครับ"

"ครับ ^_^"  ผมเดินออกมาเเต่ก็เหมือนว่ามีสายตาจ้องมองอยู่ ผมเงยหน้าขึ้นมอง ก็เจอกับสายตาคมที่ยืนคุยกับมีนอยู่  

คุยกับมีนอยู่เเท้ๆเเล้วทำไมสายตาต้องมองผมด้วยล่ะ

ผมเดินมารอเพื่อนๆใต้ต้นไม้ ผมยังไม่เปิดอ่านเลยเอาไว้รอลุ้นดีกว่า  พวกเพื่อนๆก็เดินมาหาผม

"มึงได้อะไรว่ะซี" วิทถามผม

"เรายังไม่อ่านเลย" 

"เปิดดูเร็วๆ" เป็นมีนที่เร่งผมเปิดอ่าน

ผมหยิบกระดาษออกมาเเล้วอ่านให้เพื่อนฟัง

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

"Do you think I'm stupid?   Prince of Lang Ma"

"ใครว่ะ?"เป็นดินที่พูดขึ้น

"มีคนเป็นเจ้าถิ่นอยู่หลังมอด้วยหรอว่ะ" เตพูดขึ้น

"กูนึกว่ามีเเต่พวกเราที่ฮอต" บาสพูดขึ้น

"มึงอย่ามั่นหน้า" เป็นพายที่พูดกัดเพื่อน

"ก็พวกกูหล่อ"  มีนก็กัดพายต่อ

"โว้ย! พวกนี้นิ ป่ะซี เราไปหาอะไรกินกัน"

"โอเคๆ"   จากนั้นพวกเราก็ไปหาอะไรทานกันแต่ผมก็อดคิดไม่ได้ว่าเป็นใคร

ใครกันนะ???

#รักจริงรักหลอก  #เจ้าของความรัก

ใครกันน่ะที่เป็นพี่รหัสของน้องนาซีมาลุ้นกันเยอะๆนะ  จะพีคในพีคไหม รอลุ้นค่ะ

ฝากกดติดตามกันเยอะๆด้วยนะค่าาาาา❤